พระพุทธรูปปางปัจจเวกขณะ

พระพุทธรูปปางปัจจเวกขณะ
Pajjawekkana Posture

หลังจากที่พระมหาบุรุาได้บรรพชาแล้ว เริ่มชีวิตใหม่ด้วยการบิณฑบาตในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง เขตเมืองราชคฤห์ รับอาหารพอประมาณแล้วเสด็จออกมาประทับ ณ เชิงเข้าแห่งหนึ่ง ทอดพระเนตรอาหารซึ่งปะปนกันในบาตร เกิดความรังเกียจจนเสวยไม่ลง เพราะเคยเสวยแต่อาหารที่ประณีตในวัง จึงได้ตักเตือนพระองค์เองว่า บัดนี้เป็นบรรพชิต (นักบวช) ต้องอาศัยผู้อื่นเลี้ยงชีพไม่มีสิทธิ์เลือกอาหารตามใจชอบเหมือนเมื่อก่อนได้

อนึ่งการบริโภคอาหารของบรรพชิตผู้แสวงหาสัจธรรมนั้น ก็เพียงเพื่อกายอยู่ได้ ไม่มีจุดประสงค์อื่นนอกเหนือจากแสวงหาทางหลุดพ้นเท่านั้น ในที่สุดพระองค์ก็เสวยอาหารโดยปราศจากข้อรังเกียจใด ๆ

After the Prince became a monk, he started his monkhood with a daily alms round in a village of Rajagaha city. He received foods for the first time from local people and then left for a hillside to eat his meal. He was offended to see foods of all kinds mixed together in an alms bowl since he was accustomed to beautiful and tasty royal food in the palace. He then reminded himself that now he was a monk who depended

on others to give him foods so he had no rights to pick only the food he like. Moreover a monk should eat for survival not for pleasure. The only thing a monk should search for was the path to enlightment. He then ate the mixed foods with no offend.